Podniebna bitwa żywiołów…

Dzień 13 lipca zapowiadał się pechowo. Pomimo, że przeważnie zawsze umawiam się na plener na godzinę lub półtorej przed złotą godziną*, to tego dnia musiałem odejść od tego przyzwyczajenia. Zmiana moich preferencji była spowodowana niemożliwością ich realizacji przez moich znajomych, czyli Agnieszkę i Marcina. Marcin (mój znajomy ze studiów) to typ macho. Agnieszka zaś to krucha, delikatna i piękna istotka. I takie ich cechy chciałem przede wszystkim pokazać na zdjęciach plenerowych. Kiedy się dowiedziałem, że nie możemy zrobić pleneru wtedy, kiedy światełko jest najlepsze, lekko się podłamałem. Wtedy jednak przypomniały mi się słowa Anny Kaliny Ciesielskiej, że fotograf da radę zrobić zdjęcie wszędzie i nie zależnie od warunków (czy jakoś tak). I to stało się tamtego dnia moim przewodnim hasłem 🙂


Przyjechaliśmy na miejsce. Piękna wypoczynkowa miejscowość Warchały w otoczeniu lasów i trzech jezior. Było około godziny 9:00 rano. Słonko wisiało na niebie niczym kat nad ofiarą i prażyło niemiłosiernie. Warunki do fotografowania okropne. Rozpoczęliśmy zdjęcia. Szukaliśmy cienia jak wybawienia. Mózg mi chodził na wysokich obrotach. Prócz kadrów, dbania o rozluźnioną atmosferę, musiałem jeszcze być czujnym na ostre przepały i ogólnie czuwać nad światełkiem. Okropne gorąco doskwierało nie tylko mnie i mojej żonie (która dzielnie mi pomaga podczas każdej sesji), ale i bohaterom tych zdjęć i dla nich wielki szacun, że wytrzymali z nami te cztery godzinki na plenerze 🙂 Nagle na czystym niebie zaczęli pojawiać się moi sprzymierzeńcy – chmury. Walka troszkę trwała. Chmury próbowały zasłonić słonko, ale to (szczwane) się nie dawało. Walczyło do ostatniego ostrego promyka. W końcu chmurki wygrały i nasz plenerowy świat został pozbawiony ostrego światła. Miękkie, przyjemne, delikatne światełko pieściło kształty, które widział mój aparat. Kilka kadrów z tego plenerku poniżej. Zapraszam.


złota godzina – jest to czas (zazwyczaj) na godzinę przed wschodem słońca i (około) dwie godziny przed zachodem słońca. Światło wtedy jest najpiękniejsze. Miękkie, delikatne, romantyczne. Co się pozytywnie odbija na zdjęciach 🙂

Komentarze

bardzo mi sie podoba. CO prawda chcialbym tu ze 2 szersze kadry jeszcze, ale jest git malina 🙂

Artur to tylko kilka zdjęć z tego pleneru, które zdecydowałem się tu pokazać 🙂

Bardzo fajny plener 🙂

Na czwóreczce fajny klimat i światło:)

To prawda, dobry fotograf musi sobie dać radę w każdych warunkach, ale bardzo dobry fotograf zrobi wszystko, by te warunki mieć jak najlepsze:))

wszystkie zdjęcia szalenie mi się podobają…ale te na pomoście chyba najbardziej 🙂

TWÓJ KOMENTARZ

Skomentuj MargoFoto

IMIĘ I NAZWISKO
EMAIL
STRONA WWW
KOMENTARZ

następny post
Trailer…
Ostatniego weekendu odwiedziłem Agnieszkę i Marcina. Ale o tym szczegółowo przy następnym wpisie. Jako, że jestem w trakcie obróbki ich zdjęć plenerowych oraz ślubnych, poniżej [...]